Prawo własności jednostek waluty kryptograficznej

Większość nauki prawa cywilnego stoi na stanowisku, że dysponowanie kryptowalutami może być kwalifikowane jako korzystna sytuacja prawna (interes prawnie chroniony), sytuacji tej nie można obejmować żadnym szczególnym prawem bezwzględnym do kryptowaluty. Artykuł ten dowodzi tezy przeciwnej. Zdaniem autora, jednostki kryptowaluty przypominają, we wszystkich aspektach istotnych dla konstrukcji własności, rzeczy definiowane jako przedmioty materialne (art. 45 k.c.). Przede wszystkim, tak jak rzeczy, jednostki kryptowaluty są przedmiotem rywalizacji w konsumpcji (rivalrousness), a także mogą zostać odebrane osobie nieuprawnionej (excludability). Ze względu na takie cechy polski ustawodawca zdecydował się na objąć właśnie rzeczy prawem własności. Dziś jednak okazuje się, że te same kryteria spełniają niektóre dobra cyfrowe. Nie są one materialne, lecz pozostają przedmiotem rywalizacji w konsumpcji i mogą zostać odebrane osobie uprawnionej. Dlatego uzasadnione jest stosowanie do takich przedmiotów, w drodze analogii, przepisów o prawie własności. Dotyczy to jednostek kryptowaluty.